مصرف ویتامین C در کاهش کوفتگی عضلانی ورزشکاران موثر است.

 

 نوشته شده توسط it انستیتو   

مصرف ویتامینC به عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی ، می تواند آثار سمی مواد حاصل از پر اکسید شدن چربی غشای سلول ها را از بین برده ،  از انتشار آن جلوگیری نماید و از تخریب بافت عضلانی در یک منطقه وسیع ممانعت به عمل آورد.     

ب

ه گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، دکتر خسرو ابراهیم ، دانشیار دانشگاه گیلان و دکتر

فرهاد رحمانی نیا ، استادیار دانشگاه گیلان در پژوهشی با" بررسی تأثیر دو شیوه مصرف ویتامینC بر میزان ادامه حرکتی و قدرت برونگرای عضلات تا کننده آرنج پس از کوفتگی عضلانی تاخیری "، عنوان کرده اند: یکی از پیامدهای منفی ناشی از تمرین ، کوفتگی عضلانی تأخیری است که با محدودیت حرکتی، سفتی عضلانی، درد، ورم ، ضعف و کاهش قدرت عملکردی همراه است.

دراین پژوهش آمده است: کوفتگی عضلانی تجربه ای ناخوشایند به ویژه برای افرادی است که به تازگی به ورزش روی آورده اند ، به گونه ای که ممکن است مانع از ادامه فعالیت جسمانی آنان گردد.

از سوی دیگر در مورد ورزشکاران حرفه ای نیز باید بپذیریم که پدیده  کوفتگی عضلانی ، نه تنها مانع شرکت آنان در برنامه های تمرینی می شود، بلکه به عنوان یک عامل بازدارنده در نمایش مهارت های ورزش محسوب می شود.

براساس تحقیقات انجام شده مشخص گردیده که در طول تمرین و در نتیجه افزایش مصرف اکسیژن میتوکندری و جریان انتقال الکترون ها، تولید رادیکال های اکسیژن افزایش می یابد که موجب پراکسیدن شدن چربی درغشای سلول عضلات اسکلتی می شود ؛ این حالت تحت عنوان فشار اکسیداتیو نیز معرفی شده است که با پراکسید کردن چربی، آثار مخربی بر ساخت بیولوژیکی عملکرد سلولی به جای می گذارد. از سوی دیگر شروع تخریب عضلانی، درد و سفتی متعاقب آن ، به دنبال تمرینات غیر متعارف ممکن است نتیجه اثر رادیکال های آزاد باشد. در واقع انقباضات برونگرا ، یک نوع تمرین غیرمتعارف عضلانی است که به عضله آسیب می رساند.

نتایج تحقیقات نشان داده است: بعضی از بافت ها در طول انقباض ممکن است به طور موقت دچار هیپوکسی شوند. در زمان استراحت با جریان مجدد خون به طور کامل ممکن است این بافت ها برای پراکسید شدن ، مستعد شوند. از سوی دیگر ویتامینC که یکی از آنتی اکسیدانت های قوی است می تواند در دفع رادیکال های آزاد مؤثر باشد ، از آنجا که این ویتامین محلول در آب است از طریق ادرار دفع می شود، در نتیجه ، مصرف بیش از حد آن اثرهای جانبی برای بدن در بر نخواهد داشت . از این رو برای بدن به عنوان یک آنتی اکسیدانت مهم و بسیار مطلوب به شمار می رود. در این پژوهش به منظور بررسی تأثیر دو شیوه مصرف ویتامینC بر میزان دامنه حرکتی و قدرت برونگرای عضلات  تاکننده آرنج پس از کوفتگی تأخیری ،تعداد 37 نفر به ترتیب با میانگین سن، وزن و قد 02/22 ، 25/85، 58/159 در چهار گروه مورد بررسی قرار گرفتند.

بر اساس این مطالعه ، گروه اول با مصرف 100 میلی گرم ویتامین C، گروه دوم با مصرف 200 میلی گرم ویتامینC ، گروه سوم با مصرف دارونما و گروه چهارم به عنوان گروه کنترل ، شرکت کردند که مصرف ویتامینC گروه ها از یک ساعت قبل از انجام انقباضات برونگرا تا 48 ساعت پس از آن ، انجام شد و سپس به منظور ایجاد کوفتگی از آزمودنی ها خواسته شد تا 70 انقباض برونگرا را با دست غیر برتر بر روی صندلی مخصوص انجام دهند.

نتایج این بررسی نشان داد: در کلیه گروه ها ، کاهش دامنه حرکتی آرنج مشاهده شد و بین تأثیر دو شیوه مصرف ویتامینC دارونما بر میزان کاهش دامنه حرکتی آرنج که در چهار نوبت ( قبل ، 1، 24 و 48 ساعت) پس از انقباض های برونگرا تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.

همچنین حداکثر قدرت برونگرا نیز در کلیه گروه ها در طول دوران کوفتگی کاهش نشان داد و نیز بین و تأثیر دو شیوه مصرف ویتامینC و دارونما بر میزان حداکثر قدرت برونگرای عضلات تاکننده آرنج در سه نوبت 1، 24 و 48 ساعت پس از انقباض برونگرا تفاوت معنی داری مشاهده نشد. محققان خاطر نشان کردند: مصرف روزانه ویتامینC به مقدار 100 و 200 میلی گرم در مدت یک ساعت قبل از انقباضات برونگرا تا 48 ساعت پس از آن، تأثیری بر کاهش کوفتگی عضلانی ندارد؛ لیکن با توجه به اینکه ویتامینC، آنتی اکسیدانت قوی با پتانسیل هیدروژن دهی 08/0+ ولت است ، که می تواند تغییراتی در فعل و انفعالات آنتی اکسیدانت ها به وجود آورد. بنابراین ، آثار درمانی ویتامین درمقادیر مختلف بر روی فشارهای ناشی از تمرین ،باید از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گیرد.